استاد شحات محمد انور در سال 1329 هجرى شمسى، در روستاى کفر وزیز در مصر به دنیا آمد.
سه ماهه بود، که پدرش را از دست داد و تحت سرپرستى دائى خود قرار گرفت. دائى وى که از علاقمندان و حافظان قرآن بود، از همان دوران طفولیت محمد انور، در تربیت و تعلیم او جدیت زیادى نمود.
محمد انور از سه سالگى، حفظ کردن قرآن را شروع کرد و در سن نه سالگى تمام قرآن را حفظ کرد، سپس نزد استادان فن تلاوت قرآن رفت و علم تجوید قرآن را به خوبى آموخت.
از سن دوازده سالگى تلاوت قرآن کریم را در مجالس و محافل و هم چنین در مناسبتهاى مختلف آغاز کرد و با توجه به صوت زیبا و گرمى که در قرائت قرآن داشت به زودى شهرت یافت.
محمد انور تحصیلات خود را تا سال دوم دانشگاه الازهر مصر ادامه داد. هنگامى که یکى از مدرسین دانشگاه صوت گرم و حزین او را شنید، مشتاق تلاوت قرآن محمد انور شود و شیفته و مجذوب او گردید و به او گفت:
به جاى ادامه تحصیل در دانشگاه، بهتر است که در رشته قرآن کار کرد.
بیست و هفت سال داشت که وارد صدا و سیماى مصر شد و تلاوت قرآن کریم را در رادیو و تلویزیون آغاز کرد.
در سال 1358 هجرى شمسى، بنا به تقاضاى استاد عبدالباسط ریاست انجمن قاریان مصر، به عضویت هیات رئیسه این انجمن منصوب گردید و تاکنون نیز در این مسئولیت فعالیت دارد.
استاد شحات محمد انور از کشورهاى زیادى از جمله ابوظبى، ایران، نیجریه، قطر، اوگاندا و مالدیو دیدن کرده و به تلاوت قرآن مجید مبادرت نموده است.
او در سال 1369 و سال 1370 شمسى دو بار به کشور اسلامى ایران مسافرت کرد و با قرائت قرآن مجید و صوت گرم و زیباى خود، شور و نشاط خاصى به محافل قرآن ایران بخشید. در دومین مسافرتش به ایران هنگامى که از او سوال شد:
بهترین و موثرترین سبک و روش تلاوت قرآن کریم، براى جلب شنوندگان کدام شیوه است؟ پاسخ داد:
بهترین سبک و روش تلاوت قرآن کریم، رعایت تقواى الهى است، زیرا تقواى الهى در قارى قرآن مىتواند قلب و دل شنوندگان را تسخیر نماید.
امام على (ع) درباره تاثیر سازنده تقوى فرموده است:
تقواى الهى سبب درمان بیماریهاى دلهاى شماست، تقوى کورى دلها را شفا مىبخشد و بیماریهاى جسمها را مداوا مىگرداند. تقوى آلودگیهاى درونى را برطرف مىکند و باطن را به صلاح و سلامت مىرساند. تقوى پردههاى ظلماتى را از جلو چشمها کنار مىزند و به انسان بینش و بصیرت مىدهد و نیز تقوى پریشانى و آشفتگى و اضطراب را از جان و روان انسان مىزداید و به جاى آن نورانیت و آرامش جایگزین مىنماید.
استاد شحات در مسافرت به ایران وقتى قاریان جوان را در اطراف خود مشاهده کرد، از این صحنه زیبا و امیدوار کننده احساس شادمانى نمود و براى پیشرفت و کامیابى آنان دعاى خیر کرد.